Jak wygląda ćma bukszpanowa

Ćma bukszpanowa to gatunek niewielkiego motyla, który ze względu na swoje szkodliwe oddziaływanie na rośliny, uznawany jest za poważnego szkodnika. Charakteryzuje się specyficznym wyglądem i zwyczajami żerowymi, co czyni ją łatwą do zidentyfikowania.

Wprowadzenie

Ćma bukszpanowa, zwana również ćmą bukszpanówką, to niewielki motyl z rodziny przemkowatych (Cystidae). Jej żarłoczne gąsienice mogą wyrządzać znaczne szkody w uprawach warzyw, krzewów ozdobnych oraz drzewach owocowych, żywiąc się ich liśćmi. Z tego względu ćma bukszpanowa uznawana jest za groźnego szkodnika roślin.

Wielkość i kształt

Ćma bukszpanowa należy do średniej wielkości motyli. Jej rozpiętość skrzydeł wynosi około 25-30 mm, co czyni ją łatwo rozpoznawalną wśród mniejszych gatunków. Ciało ćmy jest smukłe i wydłużone, charakterystyczne dla przedstawicieli jej rodziny.

Ubarwienie

Ubarwienie ćmy bukszpanowej jest dość wyraźne i niepowtarzalne. Dominującymi kolorami są:

• Skrzydła przednie: Brązowe lub szarobrązowe, z licznymi ciemnymi plamkami i zygzakowatymi wzorami
• Skrzydła tylne: Jasnoszare lub beżowe, bez wyraźnych wzorów
• Tułów: Brązowy lub szarobrązowy, z drobnymi, ciemnymi cętkachami
• Odwłok: Jasnoszary lub beżowy

Skrzydła

Skrzydła przednie ćmy bukszpanowej mają charakterystyczny, wydłużony kształt i są pokryte drobnymi łuskami. Ich powierzchnia jest gęsto upstrzona ciemnymi plamkami i zygzakowatymi wzorami, co nadaje jej niepowtarzalny wygląd. Skrzydła tylne są znacznie jaśniejsze, o beżowym lub szarym zabarwieniu, bez wyraźnych wzorów.

Głowa i czułki

Głowa ćmy bukszpanowej jest relatywnie mała, z dużymi, okrągłymi oczami i charakterystycznym, zwiniętym w rurkę aparatem gębowym. Czułki są długie, cienkie i nitkowate, co ułatwia motylowi orientację w przestrzeni.

Występowanie i siedliska

Ćma bukszpanowa występuje na większości obszarów Europy, a także w części Azji i Afryki Północnej. W Polsce jest gatunkiem pospolitym, można ją spotkać praktycznie wszędzie, gdzie rosną jej żywicielskie rośliny. Naturalnymi siedliskami ćmy bukszpanowej są:

• Sady owocowe
• Ogrody warzywne
• Parki i ogrody ozdobne
• Lasy liściaste i mieszane
• Zakrzewienia i nieużytki

Zagrożenia i szkodnictwo

Ćma bukszpanowa jest uznawana za groźnego szkodnika ze względu na żarłoczne gąsienice, które żywią się liśćmi różnych roślin. Skutki ich żerowania mogą być bardzo dotkliwe, zwłaszcza w uprawach sadowniczych i warzywnych. Gąsienice żerują na:

• Drzewach owocowych (jabłonie, grusze, śliwy)
• Krzewach owocowych (porzeczki, agrest, maliny)
• Warzywach liściastych (sałata, szpinak, burak liściowy)
• Bukszpanach
• Żywotnikach

Intensywne żerowanie prowadzi do ogałacania roślin z liści, co osłabia ich wzrost, a w skrajnych przypadkach może doprowadzić nawet do ich obumierania.

Tabela przedstawiająca wybrane rośliny atakowane przez gąsienice ćmy bukszpanowej:

Zakończenie

Ćma bukszpanowa, mimo swojego niepozornego wyglądu, stanowi poważne zagrożenie dla wielu upraw roślinnych. Jej charakterystyczne ubarwienie i wzory na skrzydłach ułatwiają identyfikację, co jest istotne w skutecznej ochronie roślin przed żarłocznymi gąsienicami. Znajomość wyglądu i zwyczajów tego szkodnika pozwala na szybkie podjęcie odpowiednich środków zwalczających.